احسب الناس ان یترکوا ان یقولوا آمنا و هم لا یفتنون. عنکبوت/ 2

آیا مردم گمان کرده اند که وقتی می گویند ایمان آوردیم رها می شوند و آنها آزمایش نمی شوند.

بعضی افراد تنها به زبان ایمان می آورند و ایمان وارد قلبشان نمی شوند و در شدائد و سختیها و در مواضع امتحان رنگ عوض می کنند. خدای تعالی در طول زندگی مرتبا از انسان امتحان می گیرد. امتحانات الهی گاهی بسیار ظریف و ساده است و گاهی بسیار سخت. اینجا مشخص می شود چقدر ایمان در قلب انسان رسوخ کرده. بعضیها تا به آنها دست نزنند ایمان خوبی دارند اما وقتی توی شدائد قرار می گیرند لنگ می زنند. مثلا اگر امام رضا حاجت مهم او را ندهد قهر می کند و می گوید که دیگر حرمت نمی آیم. فکر می کنند باید به زور از امام رضا چیزی گرفت. یک فرد مومن باید بینش و بصیرت بالایی داشته باشد و اینها را آزمایش بداند. و در مقابل خدا و ائمه اطهار علیهم السلام تسلیم باشد با اصرار و به زور از خدا چیزی را نخواهد زیرا ممکن است به صلاح او نباشد. خداوند در قرآن می فرماید: عسی ان تحبوا شیئا فهو شر لکم.بقره/216. مثل مادری که غذای سرخ شده را به بچه مریض نمی دهد . این از سر محبت و مهربانی است. اما بچه فکر می کند چه مادر ظالمی دارد.

از امتحانهای الهی نترسید. نگویید خدایا مرا امتحان نکن. مثل شاگرد زرنگی باشید که تا اسم امتحان می آید بگویید از من بپرسید. مردانه امتحان بدهید و مردانه نمره قبولی بگیرید. اگر می خواهید در آزمایشات موفق باشید تسلیم باشید. همه چیز را دست امام زمان ارواحنا فداه بسپارید که او از پدر و مادر به انسان مهربانتر و به خیر و صلاح شما آگاهتر است. الامام الانیس الرفیق و الوالد الشفیق(کافی ج 1 2 286)

خدای تعالی در قرآن مرتبا انسان را به بندگی و عبادت خود دعوت فرموده تا جایی که حتی هدف از خلقت را هم بندگی خود اعلام نموده است. و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون. و بر این امر مهم در عالم ذر از انسان عهد و پیمان گرفته که در دنیا تنها خدا را بندگی کرده و از بندگی و اطاعت شیطان بپرهیزد. در حقیقت خدای تعالی خواسته با بندگی خود انسان را از یوغ شیطان و نفس اماره آزاد کند. بندگی اقسام متعددی دارد:  بندگی شیطان- بندگی نفس- بندگی خدا

انسان در هر لحظه از زندگی تحت بندگی است . یا بنده نفس است یا بنده شیطان و یا بنده خدا. هیچ انسانی وجود ندارد که ادعا کند از هیچکس پیروی نمی کند. مثلا اگر شخصی بدون قید و بندها و تعلقات و قوانین انسانی بخواهد حرکت کندهمین عمل کردن او متابعت از هوای نفس است. در هر عملی شیطان دعوت می کند که از من پیروی کن. نفس هم می گوید از من پیروی کن و خدای تعالی هم می فرماید: و ان اعبدونی مرا بندگی کن. شیطان دشمن آشکار انسان است که او را به گناه و بدیها سوق می دهد. هوای نفس هم انسان را به لغو و بیهودگی و راحت طلبی دعوت می کند. اما خدای تعالی می خواهد انسان را از قید و بند بندگی شیطان و نفس اماره آزاد کند. لذا خدای تعالی به هر چه که برای انسان مفید بوده در قالب واجبات  بر انسان واجب کرده و امر  فرموده و از آنچه برای انسان مضر بوده نهی فرموده است. 

مهمترین وظیفه ای که انسان در دنیا به آن توصیه شده است رعایت تقواست. که همه انبیاءالهی انسان را به رعایت تقوا دعوت کرده اند. فاتقوالله و اطیعون. تقوا یعنی پرهیز کردن. یعنی انسان از آنچه که بد است و برایش ضرر دارد پرهیز کند. اولین چیزی که در سیر الی الله برای انسان ضرر دارد گناه است. اولین مرتبه تقوا پرهیز از گناه است. یعنی انسان چشم، گوش و زبانش را از گناه حفظ کند. مرتبه اول تقوا با سختی همراه است. چون نفس انسان تربیت نشده و به گناه کردن عادت کرده است. انسان باید به این حقیقت برسد که گناه برای روح او به مراتب مضرتر از سم برای بدن است تا بتواند خودش را از آن حفظ کند و در این صورت است که تحت هیچ شرایطی به میل و اراده خودش طرف آن نمی رود. نوشیدن سم جسم انسان را از بین می برد اما گناه روح انسان را که اصل و حقیقت وجودی اوست از بین می برد و او را مبتلا به امراضی می کند که او را تا مرتبه حیوانیت پایین می کشد. چون حیوانات گناه نمی کنند و فطرتا از آنچه برایشان ضرر دارد پرهیز می کنند لذا انسانی که به این فهم و درک می رسد خود را از گناه و آلودگیهای روحی هر چند با فشار و سختی همراه باشد، حفظ می کند که این مرتبه اول تقواست. مرتبه دوم تقوا: تقوای قلب است. یعنی انسان در اثر مراقبت و پرهیز از بدیها به جایی می رسد که دیگر میل به گناه هم پیدا نمی کند و قلبا از گناه و بدیها منزجر می شود. در مرتبه اول تقوا انسان خود را حفظ می کند در حالی که نفس او میل به ارتکاب گناه دارد اما در مرتبه دوم همانطور که انسان هیچگاه هوس سر کشیدن سم نمی کند چون می داند که این سم مضر است و او را از بین می برد . حتی اگر زمینه گناه هم مهیا باشد انسان میل به انجام گناه پیدا نمی کند.

کربلا فقط جنگ و خونریزی نبوده کلاس درس بود، دانشگاهی بود که امام حسین افتتاح کرد. باید روی تک تک کلمات این بزرگواران فکر کرد که توی همه این جملات درس است. مثلا درسی که حضرت اباالفضل داد این بود: وقتی که شمر امان نامه آورد برای حضرت ابالفضل در اصل یک فکر پلید بود که آمد ترویجش بدهد اما حضرت ابوالفضل با پس زدن این فکر را برای بشریت روشن کرد. آن فکر فکر دوری از امام زمان بود یعنی می شود در این دنیا بدون امام زمان زندگی کرد بیا طرف پست و مقام. اندیشه ای که شمر آمد رواج داد در زیارت عاشورا مورد لعن است. حالا آیا این اندیشه در ما هم هست؟ بله دلیلش این است که 13 قرن داریم بدون امام زمان زندگی می کنیم . چرا اندیشه ای که حضرت اباالفضل آن را پس زد دنبال نکردیم ولی اندیشه شمر را دنبال می کنیم؟ چرا امام زمان باید خودش را از ما مخفی کند؟ این درد دارد ، سینه زدن دارد، اشک ریختن دارد. این مظلومیتی است که اگر از مظلومیت سیدالشهدا بیشتر نباشد کمتر نیست.اندیشه پَست و پلید شمر و عمرسعد و ابن زیاد یعنی حذف امام معصوم از جامعه، حرکت دادن جامعه بدون امام معصوم. این اندیشه در قالب افکار متصوفه و فلاسفه رواج پیدا کرده و جامعه را از امام زمان جدا کرده است. این درس را از حضرت ابولفضل بگیریم. امان نامه هایی از طرف شیطان و هوای نفس برای ما می آید باید فکر کنیم ببینیم چه چیزهایی ما را از امام زمان جدا کرده و ما به آنها لبیک گفتیم.

ماه محرم ماه حزن و اندوه اهل بیت می باشد. شبیب نقل می کند رسیدم خدمت آقا علی بن موسی الرضا دیدم بسیار محزون است. فکر کردم چه مصیبتی پیاده شده سؤال کردم فرمودند: یابن شبیب مگر نمی دانی ماه محرم وقتی می رسد حزن و اندوه ما زیاد می شود. مگر نمی دانی در این ماه جد ما حسین را در کربلا ذبح کردند(نمی فرمایند شهید کردند) بعد می فرماید یابن شبیب اگر تو می خواهی بر چیزی اشک بریزی بیا بر حسین گریه کن

اشک و عزاداری بر امام حسین بسیار ارزش دارد آنقدر ارزش دارد که اگر انسان قطره اشکی از چشمش برای امام حسین خارج شود همین قطره انسان را محبوب خدا می کند. انسان مورد محبت خدا قرار می گیرد و کسی که محبوب خدا شود هر دعایی بکند مستجاب است. لذا می فرمایند: وقتی گرفتاری دارید بنشینید برای امام حسین گریه کنید بعد دعا کنید خدا به حرمت اشکی که بر امام حسین ریخته اید دعایتان را مستجاب می کند. قطره اشک بر امام حسین آنقدر ارزش دارد که همه سیئات انسان را می شوید انسان از گناهان پاک می شود. گریه بر سیدالشهدا آنقدر ارزشمند است که می فرماید: هر کس گریه بکند من بکاء او ابکا یا کسی که بگریاند و یا اگر کسی که گریه اش نمی آید حالت تبکی به خودش بگیرد، ادای گریه در آورد و له الجنه یعنی بهشت بر او واجب می شود. از امام سؤال کردند حالت تبکی چه حالتی است؟می فرمایند: وقتی گریه تان نمی گیرد حالت گریه بگیرید و بعد شانه هایشان را تکان می دهند می فرمانید شانه هایتان را تکان دهید یا روی پای خود بزنید.

مظهر صفت رحیمیت خداوند امام حسین است.تمام بزرگان اهل معنا که به آن مقامات بالا رسیده اند وقتی جویای احوالشان شویم می فهمیم  از توسل به حضرت سیدالشهدا به اینجا رسیده اند. این یک در بزرگی است که ما آن را گم کرده ایم. اگر اشک می ریزیم اشک با معرفت بریزیم. این محبتی که الان جوشش پیدا کرده خوبه، ناجی انسان است اما بهتر این است انسان را به حرکت در بیاورد و در مسیری بیاندازد که امام حسین با خونش آن را باز کرد.

افراد جامعه را می توان به سه دسته تقسیم کرد:

یک دسته افرادی که اهل گناهند و مجذوب دنیا. حیات دنیا را انتخاب کرده اند و به یک زندگی حیوانی و پر از گناه و آلودگی مشغولند و چیزی بیشتر هم نمی فهمند.

یک دسته افرادی که خوب و مؤمنند، اهل تقوا هستند واجباتشان را انجام می دهند و گناه هم نمی کنند اما از نظر معنوی رشد و پیشرفتی ندارند. سالهای سال به همین روش زندگی کرده اند و همان انسان چند سال قبل هستند.

و یک دسته هم افرادی که هدف از خلقت را شناخته اند و می دانند که یک انسان باید رشد و حرکت داشته باشد. لذا در مسیر به سوی خدا و انس با او تلاش می کنند و می دانند چون باید بی نهایت زندگی کنند، پس باید بینهایت هم در کسب کمالات و اخلاق حمیده جلو بروند. لذا در این مسیر جلو می روند.

لطفا ادامه مطلب راهم مطالعه فرمائید

روح انسان همانند جسم مریض می شود. در بعضی مریضیهای جسم، شخص ابتدا سرفه می زند، اگر اهمیت ندهد همین تبدیل به آسم می شود. یعنی در اثر بی توجهی به بیماری، روز به روز وضع بیمار حادتر می شود. از نظر روحی وقتی انسان سالم است که حسادت، کبر، غرور، بخل و دیگر صفات رذیله را نداشته باشد. دروغ نگوید، غیبت نکند، مردم آزاری نکند و از همه بدیها بری و پاک باشد. در بیماریهای جسمی معمولا انسان به دنبال یک پزشک متخصص می گردد تا بیماری اش را تحت نظارت ایشان برطرف نماید. اما نسبت به بیماریهای روحی که بسیار مهمتر و خطرناکترند بی توجهی می شود....

لطفا ادامه مطلب را هم مطالعه فرمائید

امام صادق علیه السلام می فرمایند: ارواحکم فی الاجساد فس سته احوال. ارواح شما شبیه بدنهای شماست. در شش حالت خواب و بیداری، حیات و ممات، مرض و سلامتی، یعنی روح هم مثل جسم حالت خواب و بیداری دارد. مثل جسم حالت مرگ و حیات دارد و مانند جسم مریض می شود و یا سالم است. اولین چیزی که برای روح انسان ضرر دارد و سبب امراض روحی و در نهایت مرگ می شود گناه است که از هر سم و نجاسات دنیایی برای روح مضرتر و بدتر است. نجاسات دنیایی جسم را آلوده می کنند به راحتی با آب پاک می شوند اما پاک کردن آلودگیهایی که متوجه روح می شوند خیلی مشکل است. حفظ کردن روح از پاک کردن آن آسانتر است. به همین دلیل است که در روایات آمده: گناه نکردن آسان تر از توبه کردن است. آنچه سبب بروز گناه می شود وجود صفات رذیله در روح انسان است. گناه نتیجه صفات رذیله و آثار امراض روحی است. به عنوان مثال سرفه نشانه این است که شخص سالم نیست و باید تحت درمان قرار بگیرد. گناه هم نشانه این است که صفت رذیله عارض روح این انسان شده که به صورت گناه بروز می کند.

گناه انسان را از مقام رفیعی که خدا برای او منظور کرده که می فرماید: انی جاعل فی الارض خلیفه. تنزل می دهد تا به جایی می رسد که خدای تعالی می فرماید: اولئک کالانعام بل هم اضل. اینها مثل چهار پایانند حتی از آنها هم پست ترند. لذا انسان برای برگشت به مقام انسانیت باید به درمان روحش بپردازد.

نكته هاي كليدي براي بهره مند شدن در ماه رمضان

    كساني كه اهل معنويت و سير و سلوك باشند در اين ماه مي تواند به آساني بيشترين مسير را حركت كنند.

    وقتي يك بزرگي يك مجلس ميهماني ترتيب مي دهد وكارت دعوت به شما مي دهد، شما خوشحال مي شويد كه ما را هم شخصيتي حساب كردند، خصوصا وقتي بفهميد افرادبزرگي هم دعوت هستند، اين بيشتر مايه خوشحالي و مباهات شما مي شود. اعتماد به نفس پيدا مي كنيد. در اين مجلس شركت مي كنيد و مقدماتش را فراهم مي كنيد، لباس در خور جلسه كه مال قبل از ماه بوده، مي آييد در اين مجلس ميهماني مي بينيد همه جوره داريد پذيرايي مي شويد. پذيرائيهايي كه مطابق و درخور اين مجلس است، از يك طرف شايسته و درخور ميزبان و از يك طرف شايسته و درخور ميهمان. از خود فرد پذيرايي مي شود، از روحش، با غذايي كه سنخيت با او دارد كه بتواند آن را بگيرد و خوب هضم كند و او را رشد بدهد.

    غذايي كه انسان نياز دارد در اين ماه رسول اكرم مي فرمايد: بركت و رحمت و مغفرت است. با اين سه نوع غذا پذيرايي مي شوند.

    خداي تعالي در اين عالم ملك كه سا لن امتحان است همه جوره خواسته توجه ما را به سوي معنويت جلب كند و از پوسته مادي و اين محدوده مادي گري، بيرون بياورد. قرآن را نازل كرده، انبيا را فرستاده، ما را هل داده تا خارج شويم و در اين ماه هم با تعطيل كردن و محدود كردن بُعد جسمي بشر خواسته توجه و حواس ما را به طرف معنويت بكشاند.

      شب قدر شب مبارك و پربركتي است. از همه پرفضيلت تر و پربركت تر است . عيد و جشن است. مايه سرور و خوشحالي است چون سلام هي حتي مطلع الفجر، نزول سلامتي و بركت و رحمت خاصه است.

      در چنين شب پربركتي ميزبان خداي رحمان و كريم و مأمور پذيرايي از طرف خدا امام عصر ارواحنافداه رحمت للعاليمن است.

      از اختصاصات امشب امشب نزول سلامتي است. امام زمان معدن سلامتي است و سلامتي را خداي تعالي بر قلب امام زمان نازل كرده و از قلب ايشان بر همه كائنات و كهكشانها تا ماهي اي كه وسط اقيانوس است. و هر كس خودش را تحت بارش اين سلامتي قرار بدهد سالم مي شود، از نقص پاك مي شود و اوج بارش اين سلامتي شب قدر است كه تا طلوع فجر ادامه دارد.